Ewuniu

Ewuniu
- dobrze,że przyszłyśmy do tego lasu
tutaj zapomniałam
że od rana byłam pełna niechęci
do świata
którego drogi
grodzone banknotami
wiją się między nami
zgrzytem mniejszym
lub większym
zawsze zbyt wielkim
żeby usłyszeć
świergot ptaków
szum drzew
i poczuć zapach
kwitnących głogów
w spalinach
drogich samochodów
zatracamy-
zapachy ziemi

mówiąc między nami
masz rację kochanie
nic nie zastąpi jednej
kropelki rosy
błyszczącej na trawie
i głosów ptaków
budzących się nad ranem..

Zdjecia: Kasia Turajczyk

14 sierpnia 2014 r. zmarła MARIANNA SOKÓŁ.

Pani Sokół była współzałożycielką ''Akantu'' i prezes tej grupy przez pierwsze 8 lat jej działalności.
Marianna Sokół była również aktywnym członkiem Stowarzyszenia Autorów Polskich.
Pochodziła z domu o bogatych tradycjach patriotycznych. Ojciec ''Piłsudczyk''oraz uczestnik I i II Powstania Śląskiego przekazał jej, jak sama o tym pisała, umiłowanie Ojczyzny oraz odpowiedzialność za słowa.

Pani Marianna pisała zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. 

Wydała szereg tomików poetyckich:

''Zygzaki liryczne'', 
''Szata ze słów'' 
''Jak ptasie pióra na wietrze''
''Uśmiech spod pękniętej prozy''
''Słowa z Doliny Smutku'' i inne.

Pozycje pisane prozą dla dzieci: 

"Niebieski księżyc'' 
''Zielony smok''

Dla dorosłych: 

''Lala'' i ''Trzeci kolor księżyca''. 

Jej publikacje można znaleźć w wielu czasopismach i almanachach. Prezentowała swoje utwory w radiu i w telewizji oraz na licznych spotkaniach autorskich. Jest laureatką szeregu nagród.

Marianna Sokół potrafiła skupiać wokół siebie wiele osób kochających słowo pisane, inspirować je twórczo i im sekundowała. Pozostanie na zawsze w naszej serdecznej pamięci.Przeżyła 86 lat.

Pogrzeb 19 sierpnia 2014 r. o godz. 13:30 na Radogoszczu w Łodzi.

Bez tytułu - Gorzkie żale

27 stycznia 2008

Pierwsza niedziela po końcu świata....
nie pamiętam jak minęła
cisza była niepojęta
mokra od łez
i krzycząca
i jak Ty- święta.

Z tomiku  "Gorzkie żale. "

Był taki dom.....

Był taki dom,
który miał serce.
W takt jego bicia
kwitły pod oknem tulipany.
Byl taki dom,
którego ściany żywicznie pachniały,
a przed frontowymi drzwiam
dwa kwitnące
oleandry stały.
stół

15 czerwca 1997, niedziela z tomiku Ten Maj

Słowa z Doliny Smutku

"Słowa z Doliny Smutku" to tomik wierszy wydany w 2009 roku, w nakładzie niestety tylko 100 egzemplarzy. Pisarka i poetka, nie dostała żadnej dotacji, chociaż starała się o to bardzo. Nawet napisała list z prośba do Jolanty Kwaśniewskiej. A ta jej odpisała tak

Pani Marianno.

Wiersze Pani przeczytałam z ogromna przyjemnością. Gratuluje Pani talentu, życzę weny twórczej i dobrego zdrowia. Nisko się kłaniam
/-/ podpis

Żadnej dotacji.
Wiersze z tomiku "Słowa z Doliny Smutku"są smutne, piękne, rozpaczliwe, bolące aż do rozdarcia. Ale na pewno nie przyjemne. Jolanta Kwaśniewska nawet nie przeczytała jednego wiersza, które dostała od Marianny Sokół. Pierwsza była dama Rzeczypospolitej IV, okazała się hipokrytką i kłamczuchą.
Gdy się czyta te wiersze to one ranią, nie czyta się ich z przyjemnością. Wiersze te ranią, bo jest to tragiczne, ze co kilka sekund gdzieś na naszej planecie, umiera dziecko: z głodu, z wycieńczenia fizycznego, z braku miłości, z braku pieniędzy, z nadmiaru wojen, seksturystyki, z nędzy, z faktu, ze przyszło na świat niechciane, z braku opieki, przez pomyłkę w losu, z nadmiaru zboczeńców w tym pedofilów itd, itp.

Pieniądze, ze sprzedaży są przeznaczone dla tych dzieci "co zamiast loczków mają wszy". Wiersze w tym tomiku są o dzieciach, tych zapomnianych, niekochanych, wykorzystanych i bezbronnych.

Od autorki

Słowa z Doliny Smutku, bardzo długo czekały na kontakt z ludźmi, którym miały tak wiele do przekazania. Czekały przeszło 12 lat.

"....skąd we mnie smutku tyle?
śmieszny żal
że nie wiem nawetjak umierają motyle..
czy bezboleśnie?
proszę;
niech mnie ktoś pocieszy
że odchodzą we śnie..."

Ach ta Polska

Ach ta Polska;
tyle jeszcze w sobie
nienawiści kryje!
dobrze, ze choć
w naszym hymnie
ciągle sobie żyje!

Dobrze, że czasami
biją nasi w tarabany
bowiem Naród
wciąż strajkuje,
cały zapłakany,
że zawsze nie to...
jakby przez stulecia
o to właśnie szlo.

O wolność i radość
nie stoimy wcale
wciąż nam wystarczają
posmiertelne medale.

Ach ta Polska!
Ci Polacy!
"A bośmy to jacy-tacy?"

7 marzec 2008 - Marianna Sokol

Marianna Sokół

Marianna Sokół - jest znana autorka książek dla dorosłych i dzieci. Jest pisarką i poetką. Jest bardzo dobrym i wspaniałym człowiekiem. Urocza, wykształcona, taktowna i inteligentna kobieta , z ogromnym poczuciem humoru. Znam panią Marianne osobiście i spotykamy się od czasu do czasu na zebraniach grupy poetyckiej "Akant" w Lodzi.

Ten blog zrobiłam specjalnie dla niej. Będę publikować jej wiersze, fraszki i informacje na temat publikacji jej książek, opowiadań i wierszy.